Falar de optimismo ante unha enfermidade como a Esclerose Múltiple non é tarefa sinxela, especialmente nos primeiros momentos tras o diagnóstico da enfermidade. “Tes unha enfermidade desmielinizante coñecida como Esclerose Múltiple”. As palabras da neuróloga retumban en todo o corpo e a incerteza apodérase dun. Que me vai a pasar? Como me vai a afectar no meu día a día? Que futuro me espera? Un mar de dúbidas asáltanos esperando respostas que só o paso do tempo vai dar.
Afundirse tras o diagnóstico é o máis normal que pode suceder, o ser humano non está feito de pedra. A Esclerose Múltiple chega cando menos espérascha e paraliza os plans que tiñas en mente. A falta de información, os falsos mitos e bulos ao redor da enfermidade e a imaxe que se deu da mesma ata hai poucos anos xogan na nosa contra nun primeiro momento. Pero algo está a cambiar no universo ‘esclerótico’.
O diagnóstico da EM é cada vez máis precoz e a súa evolución parece estar máis controlada grazas á gran variedade de fármacos modificadores da enfermidade. Vale que aínda non existe unha cura, pero todo chegará. As investigacións avanzan a bo ritmo e estase chegando a novos avances que axudarán a mellorar a calidade de vida das persoas afectadas por esta ‘enfermidade das mil caras’. E o mellor de todo: os pacientes somos cada vez máis activos e visibles e a nosa mensaxe está a calar na sociedade.
Cada vez son máis as historias de pacientes que sacan a relucir o lado optimista da Esclerose Múltiple, entendida como unha oportunidade para reinventarse e sacar o máximo partido á vida. Non fai falta correr unha maratón (que tamén) para demostrar que a EM non nos frea. Basta con sacar o mellor dun mesmo para reivindicar que ante todo somos persoas, que queremos unha vida digna e que o noso camiño continúa a pesar dunha compañeira de vida á que ninguén convidou a quedar. Aproveitemos a Esclerose Múltiple para reinventarnos e superar retos que nunca antes exporiámonos.
Fálase moito dos tratamentos farmacolóxicos para a Esclerose Múltiple, e cada vez máis (aínda que non todo o que se desexaría) sobre a importancia da rehabilitación na enfermidade. Pero a todo isto habería que sumarlle unha terceira pata que importa tanto (ou máis) que os tratamentos: a actitude. O optimismo non é unha cura, pero si o mellor aliado para afrontar a enfermidade. E non o digo eu, dino numerosos estudos que apoian que un paciente optimista é un paciente con mellor saúde.
Pero de onde sae ese optimismo? A felicidade e a Escleroses Múltiple son compatibles? Sen dúbida, o son. A familia e os amigos xogan un papel imprescindible no afrontamiento da EM, no que nunca está de máis a axuda psicolóxica. Todos nos subimos ao barco da incerteza para navegar na mesma dirección: gozar do día a día baseándonos no apoio, a confianza, a forza e a superación.
Días malos? Haberaos! Calquera ser humano ten os seus momentos de baixón nos que a balanza se inclina cara ao lado máis negativo, pero que todo quede niso: unha mala época. Que a Esclerose Múltiple non nos afunda, nós somos máis fortes que ela. A enfermidade pode poñer limitacións, pero a nosa forza e enxeño pode con todo. A EM é unha lección de vida que nos fai reconducir o noso día a día, relativizar, priorizar e gozar con máis intensidade dos pequenos grandes detalles da vida. Non os deixemos pasar por alto, que a Esclerose Múltiple non nos quite o sorriso.
JACOBO CARUNCHO PÉREZ
Autor de http://empositivo.org/
Imprimir